روزنامه‌ی انگلیسی گاردین، طی مصاحبه ای که با بازداشت شدگان سابق مصر به انجام رسانده است، آشکار نمود که بیش از 400 مصری در بازداشتگاه‌ها‌یی به سر می‌برند که تحت هیچ نوع نظارت قضایی قرار ندارند و با بدترین نوع شکنجه‌ها‌ روبرو هستند. 

مصاحبه با زندانیان سابق، وکلا، فعالان حقوق بشر و خانواده‌ها‌یی که عضو یا اعضای آنها ناپدید شده‌اند، نشان می‌دهد که صدها شهروند مصری مفقود الاثر ، در بازداشتگا¬ه‌ها‌ی مخفی نظامی، به دور از آگاهی و نظارت دستگاه‌ها‌ی قضای به سر می‌برند.

بنا به گزارش روزنامه‌ی گاردین، بازداشت شدگان، در حالی که دائماً چشم بند بر چشم دارند، بدون دلیل در این مخفی¬گاه‌ها‌ی نظامی نگهداری می‌شوند. بیش از 400 نفر، هنوز زیر شکنجه قرار دارند و در وسیع ترین نوع «سرکوب » روزهای سختی را سپری می‌کنند، که هم از سوی سازمان دیده بان حقوق بشر و هم از سوی عفو بین الملل، به عنوان امری بی سابقه در تاریخ مدرن مصر شناخته شده است.

طبق خبری که از زندان«آزولی» به دست آمده است، زندانیان، به منظور اعتراف گیری، با شوک الکتریکی شکنجه می‌شوند و با بدن برهنه، زیر ضرب و شتم قرار گرفته و دست بسته به مدت چندین ساعت آویزان می شوند. 

از زمان تغییر رژیم در تابستان گذشته تا کنون، بیش از 16 هزار فعال سیاسی بازداشت شده اند. آنچه که این زندانیان را از سایرین متمایز می‌کند این است که این زندانیان در بازداشتگاه‌ها‌یی خارج از نظارت سیستم قانونی مصر نگهداشته می‌شوند؛ و همین موضوع سبب می‌شود که شکنجه کنندکان بدون ترس از عواقب احتمالی، به ضرب و شتم آنان بپردازند.

اَیمَن، زندانی میانسال که در اواخر 2013 به زندان نظامی «آزولی» آورده شده بود، می گوید: « شرایط بازداشتگاه خیلی وحشتناک است. این زندان شبیه زندان معمولی نیست. مدرکی که وجود زندانی را در زندان ثابت کند وجود ندارد. اگر فردی در «آزولی» بمیرد، هیچ کس باخبر نخواهد شد.»

زندان «آزولی» ، در یک منطقه‌ی بزرگ نظامی واقع شده است. دومین دفتر مرکزی منطقه نظامی در اسماعیلیه می‌باشد. شهری در 62 مایلی شمال شرقی قاهره که ورود غیرنظامیان به آن کاملا ممنوع است.

بنا به گواهی سه تن از زندانیانی که به نحوی از زندان «آزولی» نجات یافته اند، بیشتر زندانیان در این مرکز، سلفی‌ها‌ی شمال شبه جزیره سینا هستند که به ظن همکاری با شبه نظامیان دستگیر شده‌اند. تعدادی هم از اعضا و هواداران اخوان المسلمین هستند. برخی از کسانی را نیز می‌توان دید که در اعتراضات دانشجویی شرکت کرده بودند. تعداد اندکی هم مردم عادی هستند که به هیچ حرکت مذهبی وابسته نبوده و به طور اتفاقی در این مرکز گرفتار آمده‌اند. هر سه شاهد، به وجود حداقل یک کودک و نیز روزنامه نگار در میان زندانیان گواهی داده‌اند. 

موضوع مهم این است که بیشتر زندانیان در «آزولی» به صورت اتفاقی و بدون مدرک و یا دلایل ضعیف بازداشت شده‌اند. اما نیروهای امنیتی سخت ترین شکنجه‌ها‌ را برای اعتراف گیری بر این افراد اجرا می‌کنند. محمد نیز می‌گوید: «وقتی وارد زندان شدم، آنها در حال شکنجه کردن یک محقق جوان مصری بودند که برای عفو بین الملل کار می‌کرد.» محمد اضافه کرد که، او قبل از انتقال به زندان «آزولی»، از سوی سربازان و پلیس امنیتی در مکانی بسته خارج از زندان، چندین ساعت با شوک اکتریکی و مشت و لگد شکنجه شده است. 

خالد می‌گوید: « آنها دو نوع دستگاه شوک الکتریکی را به کار می‌بردند. مأمورین اطلاعاتی حوله‌ای مرطوب را بر سرم گذاشتند که جلوی تنفس من را می‌گرفت و سپس مرا به شدت کتک زدند. بعد از چهار ساعت، لباسهایم را زیر شکنجه پاره پاره کردند. صورتم ورم کرد و چشمانم بسته شد. شکافی در فک من ایجاد کردند که یک سرباز انگشتش را در آن فرو می‌برد.»

اگر چه یک افسر ارشد نظامی به وجود زندان «آزولی» اعتراف کرده است، اما به اتهاماتی که گاردین بر آنها وارد کرده است، پاسخی نداد و به درخواست بازدید از زندان مذکور اکتفا کرده است.